شعری که زندگی ست 3
مثل این دیوارهای رنگ و رو رفته .. آن قدر این روزها دلتنگ بارانم .. کز نگاهم آبروداری نمی‌آید !!
گاهی آدم دلش می خواهد کفش هاش را دربیاورد ، یواشکی نوک پا نوک پا از خودش دور شود ، بعد بزند به چاک، فرار کند از خودش...
کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی ؟ تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب بدینسان خوابها را با تو زیبا می کنم هر شب..
به دریا بزن قایقت می شوم ، حقیرم ولی لایقت می شوم ، من عاشق شدن را بلد نیستم ، تو یادم بده عاشقت میشوم...
چقدر کم توقع شده ام... نه آغوشت را میخواهم ، نه یک بوسه و نه حتی دیگر بودنت را... ! ھمین که فقط بیایی و از کنارم رد شوی کافیست... !!
درست است که نقطه تمام کننده جمله است، اما باعث مرگ و فنای جمله نیست . همانطور که در مورد انسان نیز، مرگ باعث فنای او نیست و فقط یک سطر او را جابجا میکند. از سطر دنیا به سطرعقبی ... کاش تا جایی که می توانیم بی غلط باشیم ...
باران بهانه ای بود که زیر چتر من تا انتهای کوچه بیایی....کاش نه کوچه انتهایی داشت و نه باران بند میامد....
هیچ اتفاق خاصى نیفتاده!ستون حوادث خالیست.. هنوز زنده ام بى تو! باورت میشود؟
خیالت همه جا با من است اما دلم گرمای بودنـــــــــــت را میخواهد نه سردی خیالـــــــــت را !!!!
بی تو کنار این همه خاطره نشستن دل می خواهد؛باور کـــــــــــــــــــن...
فقط سکوت میکنی وقتی قلبت را صاحبش میشکند ........
همه مرا به خنده های باصدا می شناسند ؛ این بالش بیچاره ، به گریه های بی صدا ...
از سیــاهی هم بــالاتــر است...رنگِ بیــرنگیِ این روزهایِ تــــکراری!!!
ما آمده ایم تا با زندگی کردن قیمت پیدا کنیم نه به هر قیمتی زندگی کنیم...
مثل یک درناى وحشى تا افق پرواز کن * قصه اى دیگر براى فصل زیباساز کن * زندگى تکرار حرف کهنه دیروز نیست * بال هاى بسته ات را رو به فردا باز کن...
سرم را روی شانه ات بگذار تا همه بدانند... همه چیز زیر سر من است!!!!
کنار تودرباران قدم میزنم چتر براى چه؟ خیال که خیس نمیشود..
جزیره دلم را برای آمدنت چراغانی کردم!ولی تو بهانه کردیو گفتی از دریا میترسم...
نمی خواهم خاطره ی فردایم شوی.. امروز ِ من باش.. حتی لحظه ای ...!
به زمین خوردنم تنها بهانه ای بود ، تا شاید دوباره در چشمانم نگاه کنی و دستت را به دستانم بسپاری ...!
همیشه از خوبی های دوستت برای خودت یه دیوار بساز، اگه روزی بدی دیدی فقط یه آجر کم کن، بی انصافیه که دیوارو خراب کنی..
